En desbotjar las chançons d'en quauqu'un temps

A l'autor que - se pòt dire - coneis plan la tradicion musicala dau Lemosin, 'n ivern que neviava, venguet l'edeia de 'trapar lo fiau que li 'paravan los prumiers mots de tantas chançons d'aquela tradicion e de lo far segre ente li plasia de 'nar, mas que 'quò sigues, de segur, en desviradis, descencenadis de l'originau, per ne'n veire eisir, vai-te'n saubre, çò que d'en prumier podria plan susprener l'autor se-mesma e tu, legidor, zo pòdes esperar.

As 'quí quatre-vint-cinc chançons (una l'i es dos còps, que dreib e barra lo libre) que deven be dire, pauc que pro, tot çò que se pòt dire, a pas chausit, las a presas coma li passavan per la testa, son dins l'òrdre que li vengueren.

Un juec pas mai, mas per un bon jugador res de tan serios coma lo juec...