Escura, la nueit

« Gran vent.
Briu puishant. Que pleava la conca de la vath, subercolava per la seuva e hugèva per aciu en hòra, capsús, per entre las picas.
Au bailinar deu cirso, lo gojat que sarrè las espatlas tà masedar herors. Que's tornè clinar a l'uelh de la honteta tà voler béver enqüèra drin d'aquera aiga qui'u s'escapava de l'amostar, fluïva de per entre los dits de las soas mans juntas, e l'anava banhar las maishèras magras. Que bevó a horlups longs, puish, desassecat, emparant-se a la peira negra qui mercava la hontan, que s'esdrecè. Drin tròp viste lhèu. »