Jos lo signe de sent Frances

De vocacion religiosa aboriva, lo dròlle dau chaminador raibava de chaminar de per las vias dau Lemosin per tornar lo vielh país, maucresent que paganisat, a l'Evangeli.

Chausiguet pas per zo far, çò qu'es de costum, la blauda blancha dau Domenica (d'alhors de meschaent remembre dins nòstras terras d'òc), mas la burela dau Frances, la man nuda e lo pè nud.

Ne'n es segur pauc que pro tornat, de son vuelher missionari, mas la jòunesa mai la jòia son totjorn dins sos uelhs: la jòia francescana! diria.

Dins'queu libreton 'na vita tota, de long quasi d'un secle, e dins la nòstra lenga, que li es gaire mai de dire'quela fe e que 'laidonc farjar los mots n'es estat lo pretzfach, çò que dau tesmonhatge dau Renat-Gabrieu Pujòs ne'n dobla l'interes.