Lo lop, lo diable e l'avesque

Dens tots los parçans gascons, de las. Lanas au Comenge, de la Bigòrra au Bearn, deu Medòc a l'Armanhac, folcloristas, etnològues o ahuecats de lenga d'òc qu'an cuelhut contes gessits de la paraula deu pòple.

Au miei de tots aquestes cuelhedors, que s'i tròban escrivans vertadèrs com Joan Francés Bladé, Miquèu de Camelat, Jan Victòr Lalanne, Fèliç Arnaudin, Jan Palay, Onorat Dambielle e d'autes mensh coneguts com Silvan Lacoste, Pascau Badiolle, Leopòld Dardy, Jan Baptista Laborde, Enric Pellisson, Justin Cénac-Moncaut, Fèliç Sarran, Rogèr Seillan, Josèp Labadens o Eugèni Daléas qui's hican ad escríver contes occitans.

En tot partir de la mestior audida dens las velhadas o au miei de las lanas e deus paisheders, qu'escriven tèxtes, modificats quauqu'un còp, qui viran contes tirats de la boca deu pòple en òbras literàrias.

La lectura deus contes meravilhós, deus contes de bèstias, deus contes tad arríder que'ns hè atau caminar dab lo Rei de las Agraulas e l'Òmi de totas colors, dab la Mair deu Vent e lo Becut, dab Sent Pèir e lo diable, dab lo renard e la piga, lo lop e la maria chorra, dab l'avesque e la goja deu caperan dens lo país deu contes.