Lo princilhon

Als grands que comprenon pas que las chifras, lor calriá dire - per justificar aquela revirada en lenga nòstra - que Lo Princilhon es uèi un dels libres mai venduts e revirats al mond.

Als geografs d'en cò nòstre, lor calriá remembrar qu'Antoine de Saint-Exupéry passèt pel país d'aicí e cossí, despuèi Tolosa, lai participèt, amb Mermoz, Daidièr Daurat e los avions Latecoèra a la creacion de la linha aeropostala cap a Sant Loís de Senegal e l'America de Sud. E qu'aquò's l'aventura de l'aviacion - censat l'auvari qu'agèt dins l'èrm d'Egipte - que li balhèt lo quadre de l'istòria del princilhon.

Mas sonque los dròlles benlèu se tracharàn qu'es de mercé sa tufa daurada, sa carbata d'aur, sa flor unica e son amic rainal, sas questions trufarèlas, lo mistèri de sa planetòta e de sa disparion, qu'aquò passèt pel cap a un poeta de lenga d'òc - dins l'èrm nòstre - de caminar sus sas pesadas, entintainat per son istòria qu'a la prigondor d'un conte e la frescor d'una aiga de font.

Benlèu que ja s'èra mainat de quicòm, en quilhant lo nas cvap a la estelas...

Lo Princilhon

« Fa d'aquò sièis ans, aguèri un auvari dins l'èrm de Saara. Quiòm s'èra copat dins lo motor. E coma aviái pas cap de mecanician amb ieu, ni mai cap de passatgièr, m'aprestavi a assajar de capitar tot sol un pedaçatge malaisit. Era per ieu una question de vida o de mòrt. D'aiga per beure, n'aviái a pro pena per uèch jorns.

Lo primièr ser m'endormiguèri sus la sabla, a un milierat de milas de tota tèrra poblada. Èri plan mai isolat qu'un naufragièr sus un radèu pel mièg de la Mar Granda. Alara, imaginatz-vos la suspresa, a punta de jorn, quand una estranha votz pichonèla me desrevelhèt. Me fasiá :

« Se vos plai... dessenha-me un moton ! »

Me quilhèri, coma folzejat pel tròn. Me freguèri plan los uèlhs. Regassèri. E te vegèri un omenet quicòm d'extraordinari, que m'espiava grèvament. Enfin, quand arribèri a li parlar, li faguèri :

« Mas... qué fas aquí ? »

E alara me tornèt dire, doçamenton, coma quicòm de plan seriòs :

« Se vos plai... dessenha-me un moton... »

Aital faguèri coneissença amb lo princilhon.

(1940)